Mag ik mij voorstellen?
Ik ben Bertine
Hoe oud ben je?
Ik ben 66 jaar oud en ik ga binnenkort met pensioen!
Wat zijn je hobby’s?
Mijn hobby’s zijn: Beeldhouwen, fietsen, in de tuin werken, fotograferen, tenenlezen, roeien
Hoe lang werk je al bij het WAKZ?
Na mijn opleiding in juli 1980 heb ik één maand “vakantiewerk” gedaan in het LUMC, voordat ik met mijn eerste baan begon. Dat kon toen nog! Na 11 maanden ben ik per 1 juli 1981 aangenomen in het AZL/LUMC waar ik nu ruim 41 jaar werk. Ik heb op veel verschillende afdelingen gewerkt: peuters/kleuters, boxen afdeling, Flow (beenmergtransplantatie) Kinder- heelkunde, babyzaal, een korte periode op het Strand en tot slot naar het Bos. Door de variatie in leeftijd, specialisme en problematiek bleef mijn werk boeiend. Toen ik 25 jaar in dienst was, heb ik middels een mini symposium Video Interactiebegeleiding (VIB) geïntroduceerd en mocht ik de opleiding gaan doen. Daarna ben ik intern-opleider VIB geworden. Met VIB maken we korte filmpjes van een kind met de ouder en kijken die beelden terug met het liefst beide ouders. Door de beelden stil te zetten vergroten we de initiatieven van het kind uit en doen de ouders zelf ontdekkingen in de beelden. Zij zien de kleine initiatieven van hun kind en worden gesterkt in hun ouderschap. Ik heb 14 jaar met baby’s op de babyzaal gewerkt. In die periode heb ik mij verdiept in de logica van de babycommunicatie. Dat was fascinerend, naarmate ik meer wist, werd het alleen maar logischer. Daar zijn twee artikelen over babytaal uit voortgekomen.
Hoe ziet jouw werkdag eruit?
Ik begin om 8.30 uur, tenzij ik een kind begeleid voor een “vroege” OK, dan begin ik om 7.30 uur. Daarna hebben we een overdracht waar we de kinderen verdelen, waarna we zelf onze dag indelen afhankelijk van de kinderen die wij gaan begeleiden, deze planning kan gedurende de dag nog sterk veranderen. Het begeleiden van kinderen is de leidraad in ons werk, dat kan zijn: voorbereiden en begeleiden tijdens onderzoeken en naar de OK, afgestemd op hun ontwikkelingsniveau, trauma verwerking door middel van spel, coping strategieën aanleren passend bij het kind, maar ook spel en speelgoed aanbieden om de ontwikkeling te stimuleren en te continueren en afleiding en ritme te geven gedurende de dag. Door spel worden kinderen spelenderwijs actief, laten zij zien wat zij aankunnen en voelen zich minder ziek. Spel biedt hen veiligheid. Ook hebben we aandacht voor broertjes en zusjes omdat een opname ook voor hen ingrijpend kan zijn en helpen we ouders bij hun (pedagogische-) vragen.
Welke plek in het WAKZ vind jij het fijnste?
Ik vindt de daktuin en de aangrenzende kindertelevisie een prachtige en inspirerende plek voor kinderen waar zij kind kunnen zijn in het ziekenhuis. En de grote oranje vogel “KIK” van het WAKZ vind ik een prachtig symbool dat ons op elk moment van de dag vertelt waar wij voor gaan en staan. KIK: “Kind Is Koning” herinnert ons er steeds weer aan dat wij het kind centraal willen stellen in ons kinderziekenhuis en het kind “koninklijk” willen benaderen. Dat betekent veiligheid bieden in allerlei situaties door rust en aandacht te geven en ons af te stemmen op de mogelijkheden van het kind. Dat kan veel trauma voorkomen.
Draag je croc’s / klompen of andere schoenen?
Ik draag graag sneakers, ze lopen lekker en staan stoer.
Welke snack vind jij het lekkerste?
De zelf gemaakte tonijnsalade in ons restaurant vindt ik overheerlijk op een cracker voor mijn lunch.
Wat is je favoriete feestdag?
Sinterklaas!! In het kinderziekenhuis is Sinterklaas een feestelijke dag. Ik geniet van het plezier van de kinderen en de ouders als Sinterklaas op bezoek komt en hij voor elk kind en gezin aandacht heeft. De accordeon die de gangen vult met muziek… Ik vind het een geweldig feest! In mijn leven heb ik Sinterklaas maar één keer overgeslagen. Voor mij betekent Sinterklaas: het plezier om stil te staan bij de ander, een gedicht schrijven en een bijpassend cadeautje zoeken.
Wat vond jij het leukste vak vroeger op school?
Handvaardigheid en tekenen. Ik ben graag met mijn handen bezig. Ik vind het leuk om te vormen en te “creëren” en dat doe ik nog steeds heel graag. Niets is persoonlijker dan dat wat ik met aandacht gemaakt heb. Ik leg veel liefde en gevoel in mijn beelden. Zij zijn mijn persoonlijke handtekening.